මහ ගෙදර

දිය සෙවල බැඳිලා ඉරි තැලිලා ගිය බිත්තිය දිහා බලන් මම කල්පනාවට වැටුනා..මහ ගෙදර හොඳටම ගරා වැටිලා…අවුරුදු කීයක් අපිට මේ මහා ගෙදර හෙවන දෙන්න ඇද්ද….

කොච්චර නම් සොඳුරු මතකයන් මේ ගෙදර එක්කම බැඳිලා ඇද්ද….

කාලයක් තිබ්බා අපි පස්දෙනාම එකම කාමරේ නිදා ගත්ත….(අම්මා, තාත්තා, අයියා,රවී,මම)…සමහර දවස් තිබුනා සාලේ මැද මෙට්ට දාගෙන අපි පස්දෙනාම නිදා ගත්ත

ඊට පස්සේ ටික කාලයක් යද්දී අපි තුන්දෙනා එකම කාමරේක නිදා ගත්ත කාලයක් තිබුනා.. අයියට වෙනම ඇඳක් තිබුනා…මමයි රවීයි වෙනම තට්ටු ඇඳක හිටියා….

ඊටත් පස්සේ අයියා වෙනම කාමරේකට ගියා..මමයි රවීයි එක කාමරේක….

ටික කාලෙකින් ඒකත් වෙනස් වෙලා අපි දෙන්නත් කාමර දෙකකට ගිහින් වෙනම හිටියා…..

එත් අද….

තත්වේ හොඳටම වෙනස් වෙලා….මහ ගෙදර දැන් අපි තුන්දෙනාට දැන් නිකන්ම නිකන් නවාතැනක් වෙලා

මම පරණ මතක අස්සේ තනි වෙද්දීම….අම්මා තේකක් අරන් ඇවිත් මගේ මුනට කිස් එකක් දුන්නා….මේ ලෝකේ වෙනස් වෙන්නේ නැති එකම දේකට තියෙන්නේ අම්මගේ තාත්තගේ ආදරේ විතරයි

“පුතා අද නවතිනවා නේද? අද ඉඳලා හෙට උදෙන්ම යන්න…ගොඩ දවසකින් නේ ගෙදර ආවේ”

අනේ බෑ අම්මේ…වැඩ හොඳටම….මම වෙන දවසක එන්නම්…අද ආවේ ඉස්කෝලේ වැඩකට නේ”

“එහෙමහරි වැඩක් වැටෙන එක හොඳයි පුතාට….. එහෙම උනාම පුතාට අපිව බලල යන්න හරි එන්න පුළුවන් නේ”

අම්මා ඒ කියපු වචන මගේ පපුවට ඉඳිකටුවලින් අනිනිව වගේ දැනුනා….. මගේ ඇස් දෙකේ කඳුළු පිරුණේ හිතට දරා ගන්නම බැරි දුකක් ආව නිසා…..

මම මගේ උපරිමයෙන්ම අම්මටයි තාත්තටයි සලකනවා කියල මම දැනන් හිටියා…..මට එදා තේරැනා මම තාම සලකනවා මදියි කියලා….වයසට යනකොට එයාලට ඕන අපේ අවධානය මිසක් සල්ලි නෙවෙයි.ඒ දෙන්නට ඕන අපිත් එක්ක කතා කර කර ඉන්න
….අපේ ගෙවල් වල ඇවිත් ඉන්න කිව්වට තාත්ත කැමති නෑ මහා ගෙදර දාලා එන්න ….එයා කැමති නෑ කොළඹ ඇවිත් හිර වෙලා වගේ ඉන්න….තාත්ත කොහොමත් හිතනවා ඇති එයාල ඇවිත් ඉන්න එක අපිට වදයක් කියලා…..

මට හිතුන ඔක්කොම දමලා ගහල ඇවිත් ආයේ මුල ඉඳන් පටන් ගන්න…

ඒත් මම එහෙම කරන්න දැන් ආපු දුර වැඩියි…..ඔක්කොම දේවල් පටලවාගෙන ජීවිතේ දැන් සංකීර්ණ වෙලා…දැන් අඩියක් පස්සට ගන්නවා කියන්නේ මම පරක්කු වැඩි වෙන්න පුළුවන්

…..කොහොම ජීවිතේ සංකීර්ණ උනත්, ජීවිතේ මොන ප්‍රශ්නේ ආවත් පාර කියන්න අම්මයි තාත්තයි ඉන්නවා කියල මම දන්නවා……එයලා මගෙන් මුකුත් බලාපොරොත්තු වෙන්නෙත් නෑ කියල මම දන්නවා….මගෙන් බලාපොරත්තු වෙනවනම් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ මගෙන් පොඩි වෙලාවක් විතරයි…..

ජීවිතේ කියන්නේ සල්ලි නෙවෙයි….සල්ලි කියන්නේ ජීවිතේ නෙවෙයි කියල තේරුම් ගද්දි මම පරක්කු වැඩි උනා