කඳු මුදුනකින් පටන් ගත්තු
ජීවිතේට මුහුද නොදැකපු
පුංචි ගඟකට හිතුනලු
මුහුදට ආදරෙ කරන්න
ජීවිතේටම නොදැක්කත්
අහපු දැනපු දෙයින් හිතුනලු
කවදහරිම කොහොමහරි
මුහුදත් ආදරෙන් බැඳේවි කියලා
මේක දැනගත්ත කඳු, වළාකුළු
හොඳින් කිව්වලු නවතින්න කියලා
ඒත් ගඟට මුහුද ගැන තිබුනු
ආදරය මේ ඔක්කොටම වැඩිඋනා
කඳු බාධා දැම්මා තද හුළං හැමුවා
වැහි වැහැලා ගඟ මඩ උනා
අතුවලට කැඩිලා දිය ඇලි උනා
රිදුම් දිදී ගඟ ඉස්සරහට ගැලුවා
මෝය කට ළං වෙද්දි
මුහුදටත් දැනුන ඒ ආදරෙ
ඒත් දෙන්න එකට එක් උනොත්
එතනින් ගඟත් ඉවර වෙනවා
මුහුද වඩදිය උඩට එවලා
ගඟ නවත්වන්න බැලුවා
මේ හැමදේම ගඟේ
ආදරේට පැරදුනා
මුහුදෙ දෑත් උඩම ගඟ
අවසන් හුස්ම හෙලුවා
හිමි නොවෙන බව දැන දැනත්
එකතු වෙන්න බැරි
බව දැන දැනත්
තාමත් අදටත්
ගඟ ආදරෙයි මුහුදට
මහමෙරක් තරම්
"රස්තියාදුකාර ඇදුරුතුමා" 