ඉමු මේ භවේ
කීර්ති පැස්කුවල් මහත්තයා කියන තවත් එක ලස්සන සින්දුවක්…මේ සින්දුවේ වචන ටික හරියට අහලා බැලුවේ මම ලඟදි…මට හිතෙනවා සින්දුව ලියපු සජිත් චතුරංග මහත්තයා මේක ලියන්න ඇත්තේ අහිමි වෙච්ච ආදර කතාවක් ගැන වෙන්න ඇති..ඒ පද ටික දිහා බැලුවම තේරෙන්නේ ඒ වගේ.
සින්දුවේ වචන හරියටම ඔලුවට ගිය දවසේ ඉඳන් මට මේ සින්දුව ඇහෙනකොට මතක් වෙන්නේ වෙනමම කතාවක්.වෙනස්ම විදියක ආදර කතාවක්.. (මම නම වෙනස් කරලා කියන්නම්)
ඉෂාර මගේ පන්තියට එන්නේ මට මතක විදියට 2017දී..පොර හෙනම අහිංසක චරිතයක්..කාත් එක්කවත් වැඩි කතාබහක් නෑ…වෙනම තනියම වාඩි වෙන්නේ..දවසක් මම පන්තියේ ගාණක් හදන්න දීලා පන්තිය වටේ රවුමක් දාද්දි පොරගේ පොතට එබිලා බැලුවා…අනිත් අය හිතන්න පටන් ගන්නකොට ඉෂාර ගාණ හදලත් ඉවරයි…මම ඉතින් පොරගේ පොත අරන් බැලුවා…ඔක්කොම නෝට්ස් හරිම පිළිවෙලයි වැඩ ටිකත් ඔක්කොම කරලා….හොඳ මීටර් එකක්.
A/L රිසල්ට්ස් ආපු දවසේ මම ලන්ච් රූම් එකේ ඉද්දි පොර ආවා මාව පොඩ්ඩක් හම්බවෙන්න… A3යි..ලේසියෙන්ම ජපුර යන්න පුළුවන්
“සර් මට පොඩි ඇඩ්වයිස් එකක් ගන්න පුලුවන්ද”
මම : “ඔව් ඉෂාර කියන්න”
ඉෂාර : “සර් මම රුහුණ කැම්පස් එක සිලෙක්ට් කලාට ප්‍රශ්නයක් නැද්ද”
මම : “ඇයි ඉතින්, ඔයාට අනිවාර්යෙන් ජපුර අහු වෙනවා නේ… රැග් එකට බයයිද? දැන් එහෙම රැග් නෑ”
ඉෂාර : “නෑ නෑ සර්…එහෙම දෙයක් නෙවෙයි…අපේ මහා ගෙවල් තිහගොඩ (මාතර) තියෙන්නේ….මම පොඩි කාලෙම තාත්තා නැති උනා…මායි අම්මයි විතරයි ඉන්නේ…මම කොළඹ ආවොත් අම්මා තනි වෙනවා…මම දැන් අම්මා ගාව ඉන්න ඕන සර්”
ඒ වෙලාවේ ඇත්තටම මම පොර ගැන හරියට දැනන් හිටපු නැති නිසා මට තේරුනේ ඒක හරි බොළඳ හේතුවක් කියලා…එත් පස්සේ ඉෂාර ආශ්‍රය කරන්න ගත්තට පස්සේ තේරුණා එයයි අම්මයි අතරේ තියෙන්නේ හරිම ශක්තිමත් සම්බන්දයක් කියලා….
2019 නොවැම්බර් මාසේ අන්තිම දවසක උදේ 4.00ට විතර මට ඉෂාර කෝල් කළා….
“සර් මගේ අම්මා නැති උනා” පොරට එච්චරයි කතා කරගන්න පුළුවන් උනේ…..එක දිගටම අඬන්න ගත්තා..
මම එදා ඔෆිස් එකේ වැඩ ඉවර කරලා මාතර ආවා මළගෙදරට සහභාගී වෙන්න
ඉෂාර මගේ ලඟට ඇවිත් වාඩි උනා..මට මළගෙදර කට්ටියක් කිව්වා ඉෂාර දෙතුන් පාරක් කලන්තේ දැම්ම කියලා
“මගේ මුළු ලෝකෙම කඩන් වැටුනා සර්…මට ජීවිතේටම හිටියේ අම්මා විතරයි..අම්මටත් මම විතරයි සර්….දැන් මම තනියම..සර්ට මතකද රිසල්ට්ස් ආවා දවසේ මම කිව්වා මට ජපුරේ යන්න බෑ අම්මා එක්ක ඉන්න ඕන කියලා…සර්ට හිතෙන්න ඇති එක මෝඩ හේතුවක් කියලා…ඒත් සර් මට ජීවිතේම උනේ අම්මා….තාත්තා නැති උන දවස් ඉඳලා කොයි තරම් කතා අහ ගන්න ඇද්ද සර් මාව තනියම හදා ගන්න, වෙන කසාදයක් කරගන්න කියලා හැමෝම කියද්දී එහෙම කලේ නැත්තේ මම නිසා….මට උගන්වන්න කොයිතරම් දුකක් විඳින්න ඇද්ද??? මට මට ඒක නෙවෙයි සර් වැඩියෙන්ම දුක…අන්තිම මොහොතේ ඉස්පිරිතාලේදී අම්මා මගෙන් වතුර ටිකක් ඉල්ලුවා….මම එක අරන් එද්දී මගේ ඇස් ඉස්සරහ අම්මා ඇස් පියා ගත්තා සර්…මම මහා පව්කාරයෙක් සර්…මට අන්තිම මොහෙතේ අම්මට වතුර එකක්වත් දෙන්න බැරි උනා…මම හරි ආසාවෙන් හිටියේ උපාධිය ගන්න දවසට අම්මව එක්කන් යන්න…මට ඒකත් කරන්න බැරි උනා
මම මට පුළුවන් තරම් උත්සාහයක් දැරුවා ඉෂාරගේ හිත හදන්න…
ඉෂාරගෙයි එයාගේ අම්මගෙයි තිබුණ ආදරේ බැඳීම විස්තර කරන්න මගේ ළඟ තියන වචන මදියි….ඒක විස්තර කරන්න මට හිතා ගන්නවත් බෑ……අම්ම නැති උනාට පස්සේ මානසිකව වැටුන ඉෂාර කොහොමහරි අවුරුද්දක විතර රෙස්ට් එකක් අරන් ඩිග්රි එක කළා…ඒක ඉවර කරලා වැඩි දුර ඉගෙන ගන්න ශිෂ්‍යත්වයක් අරන් රටින් ගියා
මේ කතාව ඔලුවේ තියාගෙන පොඩ්ඩක් මේ සින්දුව අහලා බලන්න…මම සින්දුවේ වචන ටික පහලින් දාන්නම්…. ආයෙම කියන්නේ මේක සින්දුවේ ඔරිජිනල් තේරුම නෙවෙයි…මම අහපු ඉශාරගේ කතාව මේකට සම්බන්ද කළා විතරයි….
තව දවසක් හමුවී.. ඉමු මේ භවේ..
එක සැරයක්.. දුටුවොත් ඇති දෑස් ඔබේ…
ඔබ වෙනුවෙන්.. හැඬුව තරම්
කියන්න හීන් සැරේ….//
මඳ පවනේ මුසු කෙරුවේ…
යළි නොඑනා… මතක අපේ…
නිදි පැදුරේ ගෙවෙන පැයේ සිහිකෙරුවා…
සුවඳ ඔබේ ජීවිතේ….. පාළුයි මගේ…..
තව දවසක් හමුවී.. ඉමු මේ භවේ..
එක සැරයක්.. දුටුවොත් ඇති දෑස් ඔබේ…
තරු දෙවැටේ පිපෙන සඳේ..
දුක වැඩලා ලොවට අපේ…
කිරි සයුරේ මුතු පතුලේ.. සැඟව ගියා..
මැණික මගේ ආදරේ …. ගීයක් වගේ…”
"රස්තියාදුකාර ඇදුරුතුමා" 