උදේ ජිම් එකට ගියාම චතුරයා එක්ක කයියකට සෙට් උනා.
“උබට ආරංචිද? ඊයේ ඇලවේල්ල පැත්තේ කෙල්ලෙක් කෝච්චියට වැදිලා මැරිලා. අවුරුදු 15යි ලු බං. යාළුවො දෙන්නෙකුත් ඉඳලා, උන් දෙන්නා දුවලා”
අවුරුදු 15යි කියන්නේ තාම ජීවිතේ පටන් අරගෙනත් නෑ. පව්!
ඒ සිද්දිය එක්කම මට මහකණුමුල්ලේ වජිර හාමුදුරුවෝ ලියපු වේරලියද්ද මහත්තය කියන “පෙරුම් පුරාගෙන ආ සංසාරේ” සින්දුව මතක් උනා. හැබැයි මම දන්නා තරමින් එකේ තියෙන්නේ කෝච්චියට පැනලා සිය දිවි හානි කරගත්ත ගැහැණු ළමයෙක් ගැන කතාවක්. මෙතන වෙලා තියෙන්නේ ඇක්සිඩන්ට් එකක්. ඒ සිංදුවේ ඔලුවට වදිනම කෑල්ල තමා
“කාටද රිදුනේ කවුරුද හැඬුවේ දුම්රිය මොහොතක් නතර උනේ”
උදෙන්ම අහපු නිව්ස් එක මේක නිසා ටිකක් ඔලුව අවුලෙන් හිටියේ. ජිම් එකෙන් පස්සේ ඔෆිස් ආවාම. HR මැනේජර් ෆයිල් එකක් උස්සන් ඇවිත් කිව්වා
“සුරන් මහත්තයා ෆැක්ට්‍රි එකේ වැඩ කරන හෙල්පර්ළමයෙක්ගේ නංගි කෝච්චියට වැදිලා මැරිලා” කියලා
ඒ මළගෙදරට අදාලව අපේ ඔෆිස් එකෙන් ලැබෙන්න තියෙන දේවල් වලට මම අපෘවල් එක දීලා මම මළගෙදරටත් සහභාගී උනා
එක එක අය එක එක කතා කියන්නේ
“වයස අවුරුදු පහළව උනාට ක්ලාස් කට් කරලා බෝයි ෆ්‍රෙන්ඩ් ගේ බර්ත්ඩේ පාටි එකට ගිහින්.
තව එක්කෙනෙක් කියනවා
“බියරුත් බීල ඉඳලා තියෙන්නේ”
තව එක්කෙනෙක් කියනවා
“ක්ලාස් යන්න පරක්කු වෙලා දුවලා යද්දී මෙහෙම වෙලා තියෙන්නේ”
තව කියනවා
“කෝච්චිය දැක දැක සෙල්ෆි ගහලා”
කව්රු මොන කතා කිව්වත් වෙච්ච හරිම දේ දන්නේ ඒ ළමය විතරයි.
අන්තිමට උනේ ඒ පවුලේ උදවියට පව්ලේ කෙනෙක් නැති වෙච්ච එක!
තාත්තාගේ සිතුවිලි
කුසයේ නොදැරුවත් උබේ බර මා දැරුවා
කන්දක් උසට හීන ගොඩක් මම දුටුවා
කොහෙවත් ඉඳන් මේ වේගෙන් ආ මරුවා
මා දුටු හීන එක සැනකින් සුන් කෙරුවා
අම්මාගේ සිතුවිලි
ලෝකය විඳින්නට මම ඉනිමං තැනුවා
විඳි දුක මට සැපයි හැමදාමත් සිතුවා
මරුවෙනි දුව දියන් උබ හට මා කැඳවා
රිදුනද දුවේ මට දුක වාවනු බැරුවා
අක්කාගේ සිතුවිලි
ලෝකය දකින්නට මට දැන් පිං නැතුවා
උබ එය ජය ගනියි හැමදා මං හිතුවා
උබ ගැන සිත සිතා මං කරගැට කැඩුවා
නිසසල උබදිහා බැල්මට මම පව් කෙරුවා
මියගිය දුවගේ සිතුවිලි
අවසන් හුස්ම හෙලුවට මම නිහඬ වෙලා
හිතින් කඳුළු වැටුනා හැම මතක් වෙලා
මව්පිය කඳුළු හෙලවලා ලොකු පවක් කළා
යන්නට අවසරයි දැන්නම් මට සමාවෙලා
-සුරන්-
"රස්තියාදුකාර ඇදුරුතුමා" 