"රස්තියාදුකාර ඇදුරුතුමා"

“පාස් උනොත් ලකී

ෆේල් උනොත් ජුකී”

එදා

එක පන්තියේ ඉඳන්

බත් පත් දෙකට බෙදන්

එකට හිටිය අපි….

අද

ඔයා එකවුන්ටන්ට්

මිස් වෙලා

මම “ගාමන්ට්

කෑල්ල” වෙලා

ජුකී මැෂිමට

අත හුරු වුනාට

පාඩම් පොතට

තිත තිබ්බට

මේ වෑයම

හිඟා නොකා

ජීවත් වෙන්න මිසක

රජ වෙන්න නොවේ…

-හෙඩිම උපුටා ගන්නා ලදී-

අනේ මැණිකේ…
දෝණි අද පරක්කුයි
මගේ හිතටත් ටිකක්
බයයි වගේ…….
ඔයාට විකාර
විභාගේ ළඟ නිසා
පන්ති ගොඩයි
තව ටිකකින් ඒවි…..
මැණිකෙට මතකද?
මම ඉස්සර ගාල්ලේ
ඉඳන් හැමදාම
කොළඹ ආවා
දෝණිගේ හිනාව බලන්න
මට නින්ද යන්නේ නෑ
මැණිකේ ඒ හිනාව
දකින්නැතුව….
මතකද?
මේකි පොඩි සංදියේ
ලෙඩ උනා
මම මැණිකේට
නොකිව්වාට
අපේ මගුල් මුද්ද
උගස් කළා
බෙහෙත් ගන්න
සමාවෙයන් මට
නොකිව්වාට
මතකද?
හන්දියේ නානාගෙ කඩේ?
හැමදාම මොනවහරි
ගේනකම් දෝණි
බලන් ඉන්නවා
මම ණයට කෑම
ගෙනාවා මැණිකේ
මේකි සතුටින්
තියන්න……
මට විශ්වාසයි මැණිකේ
අපිව කවදාහරි
දෝණි ගොඩ දානවා ….
අපේ දෝණි
හොඳ තැනකට එනවා…..
අර කව්ද බලන්න එන්නෙ
මැණිකේ ….
පොලිස් ජීප් එක නේද?
“මේ සිල්වා මහත්තයාගේ
ගෙදර නේද?
පොඩි කරදරයක් වෙලා
තියෙනවා
දුව කෝච්චියට බෙල්ල තියල
මේ ලියුම තිබ්බේ එතන
“අනේ තාත්තේ
මට සමාවෙන්න
මම යනවා”
අනේ දුවේ……
සමාවෙයන් මට
උඹව බේරා නොගත්තාට
උඹට ගොඩාක් රිදුනද
මයේ පුතේ
සමාවෙයන් මට
උඹේ ඔය හිනාව
අන්තිම වතාවට
නොදැක්කාට
හැබැයි පුතේ
දෙවියො උඹට
සමාව දෙයිද
මාවයි අම්මවයි
නුඹ නැති
සොවින්
මැරි මැරි
ඉපැද්දුවාට

අම්මේ…..
එහා ගෙදර සිල්වා අංකල් නැතිවෙලා
හත් දවසේ දානේ අනිද්දලු…
එත් අපි දන්නේ අද….
මල් ශාලාවේ තිබිලා තියෙන්නේ
අපිට කරදර කරන්න ඕන නැති නිසා
කිව්වේ නැහැලු
මේ වගේ වේලාවටවත්
උදව් කරන්න බැරි මනුස්සකමින්
වැඩක් තියේද අම්මේ?
අම්මට මතකද?
එහා ගෙදර සීයා නැති වුන දවස්වල
අපේ තාත්තා
ගෙදර තාප්පෙන් කෑල්ලක් කඩලා
වත්තේ ටෙන්ට් ගහලා
එන කට්ටියට කන්න දුන්නා?
අපිට වැරදුනාද?
අපි වරද්ද ගත්තාද?
පොඩි කාලේ
හීන දැක්ක ජීවිතය
මේක නම්
මට නම් වැරදුණා
අම්මේ!!!
නිදහසට කරුණක්
කියන්නද මම
කොළඹ හරි නපුරුයි අම්මේ

භාගෙට ඇරිලා තියන ජනේලේ දිහා බලාගෙන ආත්තම්මා ලොකු කල්පනාවක. ජනේලෙන් හීන් හිරිකඩක් ගේ ඇතුලට ආවත් ආත්තම්මාගේ දැහැන බිඳින්න මට ඕන වුනේ නෑ…….

ආත්තම්මා වැහැරිලා ගියේ අපි නිසාම නේද කියල හිතෙනකොට මට මහා පුදුම දුකක් හිතට එනවා..අම්මයි අප්පච්චියි සුනාමියෙන් නැතිවුන දවසේ ඉඳන් අපිව උස් මහත් කරවන්න ආත්තම්මා දරපු දුක් කරදර මේ මහා මුහුද තරම්.

මම දන්න තරමින් ආත්තම්මා කියන්නේ ජීවිතේ සැපක් විඳපු කෙනක් නෙවෙයි… සීයා නැති වෙලා තියෙන්නේ අම්මලා පුංචි කාලේදී ලු. එදා ඉඳන් අම්ම, ලොකු අම්මා, පියල් මාමා ජීවත් කරේ අත්තම්ම තමා. හංදියේ ගාමන්ට් එකේ දවස පුරාවටම මැෂින් එක්ක ඔට්ටු වෙලා ඇවිත්, ආයේ උදේ පාන්දර නැගිටලා හැලප, පැණි ආප්ප විකුණලා තමා අම්මලාව බලා ගත්තේ.. ඒ ධයිර්යෙන් තමා පියල් මාමා කැම්පස් ගියෙත්. ඒත් අද පියල් මාමා, ආත්තම්මා ඉන්නවද මළාද කියල හොයල බලන්නේ නෑ..මාමට ලැජ්ජා ඇති අම්මා කියන්න..දැන් ලොකු මනුස්සයෙක් නේ..මට නම් පියල් මාමා ගැන තියෙන්නේ පුදුම කලකිරීමක්.

“මොනවද මයේ පුතේ උඹ කල්පනා කරන්නේ”

අත්තම්මා අහපු විදියට මම ගැස්සිලා පියවි සිහියට ආවා…..

“මුකුත් නෑ අත්තම්මේ”

“මම දන්නවා පුතේ…උඹට මම ගැන දුකයි නේද ??තව ටික දොහයි නේ පුතේ…උඹට ඉක්මනට පත්වීමේ ලියුම එනවා මට එක විශ්වාසයි ..ඊට පස්සේ උඹට පුළුවන් නේ නංගිවයි මල්ලිවයි බලා ගන්න….උඹලා මට බරක් නෙවෙයි පුතේ…මට උඹේ මූණ දැක්කම මගේ පොඩි එකීව මැවිලා පේනවා, උඹ මාව බලා
ගන්න කරදර වෙන්න ඕන නෑ, මට ඔය කොහොමහරි ජීවත් වෙන්න පුළුවන් නේ”

ආත්තම්මා එහෙම කියද්දී මගේ ඇස් දෙකට කඳුලක් ආවා…වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම “අම්මා” කෙනෙක්…ආත්තම්මා කවදාවත් ළමයින්ගෙන් මුකුත් බලාපොරොත්තු වෙන කෙනෙක් නෙවෙයි…මාමා අද ලොකු තැනක ඉන්න එක ගැන හැමෝටම කියන්නේ උජාරුවෙන්. කවදවාත් මාමා ගැන වැරද්දක් කාටවත් කියන්නේ නෑ…අර සින්දුවේ කියන එක හරි…

“දරුවන් අනේ රජ වෙන තුරු මග බැලුවා
දුක සැපබලන්නට නාවත් සෙත් පැතුවා
දරු සෙනෙහසින් මුහුඳත් කඳුලක් කරවා
බුදුවන පුතුන් හට ඇය ඉණිමං තැනුවා”

කවදාහරි ආත්තම්මව රැජිණක් වගේ බලා ගන්නවා. මට අම්මා, තාත්තා දෙන්න වෙනුවටම මගේ ජීවිතේට එලිය උනේ ආත්තම්මා. මෙච්චර කාලෙකට මගේ ලෝකෙම උනේ අත්තාම්මා තමා.

“පුතේ..හෙට පන්සල් හන්දියේ පොළ දවස…උදෙන්ම යන්න ඕන නිසා මම නිදන්න යනවා..උඹ නංගිවයි මල්ලිවයි ලැස්ති කරලා ඉස්කෝලේ යවපන්..මම කෑම හදල තියෙන්නේ”

පුදුම යකඩ ගැහැනියක්….උදේ පාන්දර නැගිටලා කාම හදල පොළට ගිහින් විකුනනවා… ඔය සොච්චමෙන් තමා අපිව උස් මහත් කලේ, මාව කැම්පස් යැව්වේ…සල්ලි ටිකක් වැඩිපුර ලැබුනොත් පන්සලට ටිකක් දීලා හන්දියේ හොටෙල් එකෙන් රයිස් එකක් අරන් එනවා අපිට කන්න…..

හරි අත්තම්මේ මම කරන්නම් කියල මමත් නින්දට වැටුනා…

පහුවෙනිදා උදේ නැගිටලා බලද්දී අත්තම්මා පිටත් වෙලා ගිහින්….මම මල්ලියි නංගියි ලෑස්ති කරලා වෙලාව දිහා බැලුවා…අත්තම්මට අද බුදු පහන තියන්න අමතක වෙලා…මම ගිහින් පහන තියලා ගෙදර අස් කරන්න ගත්තා..ඒ වෙලාවේ අත්තම්මගේ මගුල් ෆොටෝ එකට මගේ ඇහැ ගියා….ඒ කාලේ අත්තාම්මගේ ලස්සන….මට ඒ ෆොටෝ එක දකිද්දී හැමදාම මතක් වෙන්නේ අම්මව……අම්මගේ මතකයන් එක්ක මං අතරමං වෙද්දී ලියුම් මාමගේ බෙල් එකේ සද්දේ ඇහිලා මම එලියට ගියා….

දෙවියනේ….මගේ පත්වීමේ ලිපිය…මේක දැකපු ගමන් මේ ලෝකේ වැඩියෙන්ම සතුටු වෙන්නේ මගේ ආත්තම්මා, දැන්ම පොලට ගිහින් කියන්න ඕන කියල හිතල මම දඩිබිඩියේ ලෑස්ති වෙලා පොළ දිහාට ගියා…

පොළ ගාව වෙනදට වඩා අද සෙනග…අත්තම්මටත් අද සරු වගේ….තවත් ඉස්සරහට යද්දී පොලිසියෙනුත් ඇවිත්.දෙයියනේ මොකක්ද මේ වෙලා තියෙන්නේ…..

අනේ මයේ ආත්තම්මා ……..

පාරේ ගිහිපු කාර් එකක ඩ්‍රයිවර්ට නින්ද ගිහින්….මගේ මුළු ලෝකෙම කඩා ගෙන වැටෙනවා වගේ මට දැනුනා….මට සිහිය එද්දී මම හිටියේ ඉස්පිරිතාලේ….අනේ මගේ අත්තාම්මා අපිව දාලා ගිහින්……………

ඇසට හඬන්නට කඳුළැලි දුන් ඔබ
ළතැවුල් දරනා දිරිය ලබා දුනි ….
ඒ දිරියෙන් ලොව ජය ලබනා විට
මා සිප ගන්නට ඔබ මා ළඟ නැත ..

ආත්තම්මා…………..

 

ගං වතුරත් බැහැල ගියා……
ඒත් තාත්තා………
තාම මඩ පාට
මැලවිලා ගිය
කුඹුර දිහා බලන්
හූල්ලන හැටි දැක්කම
මගේ ඇස් දෙකේ කඳුළු පිරුණා
ලොකු නැන්දගෙ ණය….
මගේ පන්ති සල්ලි…
අම්මගේ බෙහෙත් වියදම්…..
ගිය මාසේ තාත්තා කිව්වා
ඔන්න පුතේ මේ පාර නම්
අපි විභාගෙට කලින්
අනුරාධපුරේ යමු
මේ පාර නම්
දෙයියන්ගේ පිහිටෙන්
අස්වැන්න හොඳ වේවි
අපි පොඩි හෝටලේක
නවතිමු….
හැමදාම පන්සල්වල
නවතින්න බැහැ නෑ
අපිට හැමදාමත්
වරදින්නේ නෑ මයේ පුතේ
කියල මගේ ඔලුවත්
අත ගෑවා…..
එත් දැන් තාත්තගේ මූණෙ
තියෙන අසරණකම
වැහි දෙයියෝ දැක්ක නම් ……..
මගේ ඇස් දෙකේ කඳුළු
පිරෙද්දීම
අම්ම අඬගැහුවා
ලොකු පුතේ මේ තේක
දීපන් තාත්තට
මම තේක අරන් යද්දී
තාත්තා මට නොපෙනෙන්න
කඳුළු පිහිදන්න හදන හැටි
මම හොඳට දැක්කා……
අපි ආයෙම අලුතෙන්
පටන්ගමු තාත්තේ
මම ඊළඟ අවුරුද්දේ
විභාගේ කරන්නම්
මේ පාර මම තාත්තට
උදව් කරන්නම්………
අනේ උඹේ පණ්ඩිතකම්
උඹ ගිහින් පාඩම් කරපන්
මට හයි හත්තිය තියෙනකම්
මම උඹට උගන්වන්නම්
හැබැයි මට එක දෙයක්
පොරොන්දු වෙයන් පුතේ
“මම වගේ නම් වෙන්න එපා”
එහෙම කියද්දීත් තාත්තගේ
ඇස් දෙකේ කඳුළු
ඔව් තාත්තේ….
මට තාත්ත වගේ දෙවියෙක්
වෙන්න බැරි වේවි….
ඒත් මට
මනුස්සකම
ආදරය
කැපවීම
උගන්වපු
තාත්තා වගේ වෙන්න බැරි නම්
ලෝකය දිනලා මොකටද

ඇයි මයේ පුතේ එහෙම අහන්නේ?
එදා අම්මා එක්ක අන්තිමට ඉස්කෝලේ
ගිහිපු දවසේ යාළුවො
කථා වෙනවා මට ඇහුණා
මට කැන්සර් එකක් ලු
පිස්සු…මයේ පුතාට තියෙන්නේ
වෛරස් උණක්
අනේ අම්මේ
මෙහෙම තට්ටේ තියන් නම්
ඉස්කෝලේ යන්න බෑ
ළමයි අමුතු විදියට මං දිහා බලන්නේ
මේ බස් එකට නගිද්දීත්
දැක්ක නේ?
මම නම් ආයේ ඉස්කෝලේ
යන්නේ කොණ්ඩෙ වැවුනම තමා
දින කිහිපයකට පසු….
ඇයි අම්මේ අපි ගෙදර යන්නේ නැත්තේ….
මට මෙතන ඉඳල ඇති වෙලා
ලේ ගන්නවා ඉවරයක් නෑ
බඩ රිදෙන එක අඩු වෙන්නෙත් නෑ
තවත් දින කිහිපයකට පසු……..
අම්මා මට බොරු නේද කිව්වේ
මට කැන්සර් එකක් තමයි…..
මට ඇහුණා….
මං මැරෙයි අම්මේ
මම දවස් කීයක් තියෙනවද?
අම්මා ඔහොම අඬලා
කඳුළු පිහිදන් එන්න එපා…
අඬලා ඉන්නේ කියල පේනවා
තාත්තා වගේ ඉන්න
අක්කට කියනවද
මම ගාව දවසක් දෙකක්
නවතින්න කියල?
මට ආයේ ගෙදර
යන්න බැරි වෙයි නේ අම්මේ?
මගේ සෙල්ලම් බඩු ටික
මල්ලිට දෙන්න….
එයාට කියන්න
මගේ සෙරෙප්පුව කැඩුවට
මම තරහ නෑ කියල
ඔහොම දුකෙන් බලන්න එපා
අම්මේ…
මට ඕන හැම වෙලාවේම
අම්මා ළඟ හිටිය නේ…
දැන් නම්
හොඳටම අමාරුයි
අම්මේ…
මට යන්න වෙලාව
හරි වගේ….
අම්මා මට
පොරොන්දු වෙන්න
ආයේ අඬන්නේ නෑ
කියලා?
ආදරෙයි අම්මේ
හැමදාමත් මම
යන්නම් මම දැන්……

විනාඩි 3ක් අද පරක්කු උනා…
සුපර්වයිසර් සර් බැන්නේ මම හැමදාම පරක්කු වෙනවා වගේ….

මොනවා කරන්නද…
වතුර බිල වැඩීයි කියල බෝර්ඩිමේ ඇන්ටි ලිඳෙන් වතුර ගන්නලු..
ලිඳ ගාව පුදුම පෝලිමක්…
ලබන මාසේ ඉඳන් බෝර්ඩිමේ ගාණ වැඩි කරනවලු…

නංගි ගේ මගුල් ගෙදරත් ලඟයි…
ඒකෙ වියදමට තියන් හිටපු සල්ලි වලින් අම්මගේ බේත් ගත්තේ…
බේත් වලටම මාසෙට 15000ක් යනවා..
මල්ලි එහෙන් අඬනවා පන්ති සල්ලි ඉල්ලලා…..

ලබන මාසේ ඉඳල ඕ.ටී නැතිලු…
ඕර්ඩර් නැති නිසා සෙනසුරාදා වැඩ කරන්නේත් නෑලු
පපුව හෝස් ගාලා ගියා ඒක ඇහුවම
අනේ තාත්තාවත් හිටියා නම්…..

සල්ලි නම් මොනවද?
මිනිස්සු හම්බ කරපන්….
තාත්තා කිව්වා මතකයි
තාත්තා හම්බ කරපු මිනිස්සු….
මම පොඩි කාලේ මවපු හීන…
අපේ මහ ගෙදර…..
ඔක්කොම දේවල්
තාත්තා එක්කම ගියා

අම්මා කියනවා
උඹ ඔච්චර මහන්සි වෙන්න එපා කියල…
පොඩි කොල්ලට රස්සාවක් හොයලා
දීපන් උබලගේ වැඩපලෙන්ම

උඹ ඉගෙන ගනින් පොඩ්ඩෝ
මම උඹව ගොඩ දාන්නම්
මම, මම ගැන දැකපු හීන…..
උඹ සැබෑ කර ගනින්
දැන් ඉතින් මට…
කොහොමත් ඒවා හීන විතරයි…
එක දෙයක් පොරොන්දු වෙයන්
මට බැරි කාලේක
අම්මට හොඳට සලකපන්
මට සැලකුවේ නැතත්

– ලොකු අක්කා-

සින්නක්කරේට
ලියා ගන්න
හිටපු හිත
එයාගෙ අම්මයි තාත්තායි
තෑගි ඔප්පුවකින්
වෙන කෙනෙකුට
පවරලා….
මුද්දර ගාස්තුත්
බරටම ගෙව්වලු……
දැන් එයාට ඒ ඉඩම
එපා වෙලා…..
ආයෙමත් කලින්
ඉඩම ගන්න ඇවිත්
ඒත් දැන් පරක්කු වැඩියි
කවුරුත්ම ගත්තෙ
නැති ඒ ඉඩම
අනූ නව අවුරුද්දකට
බදු දීලා

 

තෝරෙකුයි මෝරෙකුයි
වලියක් ගිහින්
හාල් මැස්සෙක්
තැලිලා මැරිලා
තෝරයි මෝරයි
වැරැදි නැහැලු
හාල් මැස්සා
බීලාලු ඉඳලා
තියෙන්න….
මෝරාගේ ශෝක
පණිවිඩය
“මුහුද හඬයි
ඔබ නිහඬයි”
තෝරාගේ ශෝක
පණිවිඩය
“කඳුළු ගඟට
මුහුද යටයි”
මළ ගෙදර
පැත්තකට
කොණකට
වෙලා අඬන
අම්මා කියනවා
“අලි කෙළිනකොට
අපි තැලෙනවා
කියලා උඹ
ඇහුවනම්
අදත් උඹ
ජීවතුන්
අතර පුතේ”