“සර්…
මට ලොකු උදව්වක් කරනවද
නංගි වැඩ කලේ
හන්දියේ ගාමන්ට් එකේ
ඒක ගිය මාසේ වහල
දැන් ජොබ් එකක් නෑ
මිනිහත් දාලා ගිහින්
ළමයි දෙන්නෙයි
දැන් ඉස්කෝලේත් නෑ
ජොබ් එකක් හොයල
දෙනවද සර්?
අපේ එකත් වහනවද සර්?
දැන් වෙනද වගේ ඕටිත් නෑ
ඒක නම් කරන්න එපා සර්
ඉඩම බේර ගෙන
ලෝන් එකක් ගත්තා විතරයි
සර්….. ඇයි සර් කථා නැත්තේ”
මම පොඩ්ඩක් බලන්නම්
විනාඩියකින් කියාපු
පොඩි විස්තරයකට
ඔළුවම පුරවල දාලා
අමුතුම හිස් බවක්……
දැනුනේ මට
ඔවුනට
ලස්සන ජීවිතයක්
නිදහස අධ්‍යාපනය
තවමත් හීනයක් නිසාමද?
"රස්තියාදුකාර ඇදුරුතුමා" 